Plastyka pochwy jest standardową operacją ginekologiczną. Operacje plastyczne pochwy wykonuje się w stanach obniżenia jednej lub obu ścian pochwy, zwłaszcza w obecności pęknięcia lub nadmiernego rozciągnięcia krocza. Do etapów tej operacji należą: plastyka przedniej ściany pochwy, plastyka tylnej ściany z ew. operacja przepukliny zagłębienia odbytniczo macicznego oraz plastyka krocza. Zależnie od rozległości zmian wykonuje się tylko poszczególne etapy tej operacji plastycznej bądź też wszystkie etapy łącznie. Wiele kobiet po porodach odczuwa zmianę dotyczącą intymnej strony życia objawiającą się obniżeniem potrzeb seksualnych lub satysfakcji z pożycia seksualnego. Zmiany w zakresie narządu rodnego są spowodowane nadmiernym rozciągnięciem mięśni okrężnych pochwy i uszkodzeniem mięśni dna miednicy co w efekcie przyczynia się do obniżenia się krocza, powiększenia się przedsionka pochwy oraz wejścia do pochwy. Zmiany te mogą być efektem przedłużających się porodów lub porodów noworodków o dużej masie urodzeniowej , często zabiegowych,a także ciężkiej pracy fizycznej. W początkowej terapii zaleca się obecnie kobietom po porodzie wykonywanie ćwiczeń polegających na napinaniu mięśni krocza. W przypadku kiedy postępowanie zachowawcze nie przynosi efektu radykalnym rozwiązaniem jest leczenie operacyjne w wyniku którego uzyskuje się zwężenie pochwy, poprawienie napięcia mięśni pochwy. Istotnym elementem operacji jest odpowiednie odtworzenie mięśni dna miednicy i usunięcie nadmiaru śluzówki pochwy. Na zewnątrz pozostaje niewielki szew . Rana zewnętrzna na skórze goi się około 7 dni. Operacja trwa około 2 godzin. Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym lub rdzeniowym. Do całkowitej aktywności ruchowej pacjentka powraca po kilku dniach, zaś do aktywności seksualnej po 6-8 tygodniach.

Endometrioza jest to choroba polegająca na ekotopowym występowaniu błony śluzowej macicy w innym miejscu niż w jamie macicy. Jednym z takich miejsc może być blizna cięcia cesarskiego. Zmiany te manifestują się bolesnymi, guzkowatymi, zgrubieniami w ranie pooperacyjnej. Wielkość tych zmian oraz ich bolesność zmienia się zależnie od fazy cyklu miesięcznego. Leczenie choroby polega na chirurgicznym wycięciu zmiany zlokalizowanej w bliźnie i następnie na wykonaniu ponownego zeszycia powłok jamy brzusznej. Znieczulenie miejscowe, rdzeniowe lub ogólne. Pacjentka powinna pozostać po zabiegu 1 dobę w Klinice. Powrót do sprawności fizycznej następuje po ok. 7-10 dniach.

Operacja amputacji szyjki macicy polega na odcięciu części szyjki a następnie wykonaniu jej plastyki. Jest stosowana w przypadku rozległej nadżerki, nadmiernie wydłużonej szyjki po porodzie, znacznych pęknięć poporodowych lub zmian o charakterze nowotworowym. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym lub rdzeniowym i trwa ok.30 min. Wymaga pozostania w Klinice 1 dobę. Przed zabiegiem konieczne wykonanie badania cytologicznego ew. kolposkopii.

Nieprawidłowości anatomiczne spotykane w pochwie to zwężenie i zarośnięcie światła pochwy bardziej lub mniej rozległe, wrodzone lub nabyte. Nieprawidłowości te powodują zaburzenia w czynnościach fizjologicznych nie tylko pochwy, lecz także wewnętrznych odcinków narządu rodnego. Usuwamy je za pomocą zabiegów chirurgicznych. Czas zabiegu uzależniony jest od rodzaju nieprawidłowości i wacha się od 30-60 min. Może być wykonany w znieczuleniu miejscowym , ogólnym lub rdzeniowym.

Pęknięcia szyjki macicy są najczęściej skutkiem zbyt szybkiego porodu lub urodzenia dziecka z dużą masą urodzeniową. Może być również wynikiem zabiegów ginekologicznych. Pęknięcie szyjki może być jedno lub obustronne. Powoduje dolegliwości w postaci nadmiernych upławów oraz nawracających, trudno gojących się stanów zapalnych pochwy. Operacja polega na wycięciu brzegów pęknięcia i zeszyciu „bok do boku”, odtworzenia prawidłowego ujścia kanału szyjki macicy. Zabieg może być wykonany w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Czas trwania operacji ok.30-60 min. Pacjentka po krótkiej obserwacji może wrócić do domu. Przed decyzją o zbiegu należy wykonać badanie cytologiczne.

Zabieg ten ma na celu przemieszczenie łechtaczki w kierunku cewki moczowej w celu polepszenia doznań seksualnych. Zabieg może być wykonany w znieczuleniu miejscowym jak i w ogólnym. Wymaga pozostania w Klinice 1 dobę.

Najlepiej zgłosić się do Kliniki w ostatnim dniu krwawienia miesięcznego. Przeciwwskazaniem do założenia wkładki są ostre lub przewlekle stany zapalne narządu rodnego, niezdiagnozowane krwawienia oraz nowotwory. Zabieg może być przeprowadzony w znieczuleniu w zależności od preferencji pacjentki.

Wadliwie zagojone pęknięcia krocza powodują powstanie blizn zniekształcających zewnętrzny obraz krocza. Pęknięcie najczęściej łączy się z rozerwaniem wejścia do pochwy i tylnej ściany pochwy. Może również powodować (w mniejszym lub większym stopniu) uszkodzenie mięśni podstawy miednicy. Leczenie operacyjne polega na odtworzeniu prawidłowych warunków anatomicznych. Zakres zabiegu uzależniony jest od rozległości uszkodzenia, rodzaju powikłań.Na zewnątrz pozostaje niewielki szew rozpuszczalny . Rana zewnętrzna na skórze goi się około 7 dni. Operacja trwa około 1 godziny. Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym lub rdzeniowym. Do całkowitej aktywności ruchowej pacjentka powraca po kilku dniach, zaś do aktywności seksualnej po 6-8 tygodniach.

Domaciczny system uwalniający hormon (lewonorgestrel). Popularnie zwana wkładką hormonalną. Spirala jest skuteczną i odwracalną metodą antykoncepcji. Stosowana jest także w profilaktyce i leczeniu różnych schorzeń np. przy nadmiernym krwawieniu miesiączkowym. Wkładka składa się z małej, plastykowej ramki w kształcie litery T.
Na jej pionowym ramieniu znajduje się pojemniczek z hormonem, zaś do dolnego końca przymocowane są nitki. Założenie spirali dokonuje się przez wprowadzenie poprzez pochwę do wnętrza macicy, dzięki czemu hormon działa prawie wyłącznie miejscowo na błonę śluzową macicy, a nie na cały organizm jak przypadku doustnych hormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Biopsja aspiracyjna endometrium (BAE) to mało inwazyjna metoda która pozwala na diagnostykę chorób błony śluzowej macicy (tzw.endometrium), umożliwia pobranie z jamy macicy fragmentu jej błony śluzowej celem oceny histopatologicznej.
Badanie to ma zastosowanie w sytuacjach podejrzenia przerostu błony śluzowej macicy lub raka macicy, najczęściej zauważonego podczas kontrolnego badania USG, lub dającego objawy w postaci nieprawidłowych krwawień.

Biopsja tkanek – pobranie wycinka z okolic sromu, krocza, lub szyjki macicy to zabieg diagnostyczny lub diagnostyczno- leczniczy.
Zabieg wykonany w warunkach ambulatoryjnych zwykle w znieczuleniu miejscowym (1-2 % r-r lignokainy).
Pobrane fragmenty tkanek są weryfikowane histopatologicznie, dzięki czemu jest możliwe prawidłowe rozpoznanie.

Celem jest opróżnienie ropnia wargi sromowej, który najczęściej jest bardzo bolesny. Po wykonaniu nacięcia skalpelem lub nożem elektrycznym wypływa treść ropna. Łoże ropnia przepłukuje się płynem antyseptycznym. Następnie na brzegi nacięcia zakłada się szwy, żeby na stałe stworzyć odpływ wydzieliny z gruczołu.